Η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος δεν αφήνει περιθώρια να καταλάβει κανείς από την αρχή περί τίνος πρόκειται. Το όνομα, ξενικό καθώς είναι, δημιουργεί απορία, η οποία μεταστρέφεται σε ανησυχία, εφόσον ο τίτλος και το όνομα αφορούν σε θεατρική παράσταση που απευθύνεται σε εφήβους και όχι μόνο.
Ποιος είναι ο Νουριάν; Και τι κάνει στην Ελλάδα;
Αντιμετωπίζει με στωϊκή διάθεση το ρατσισμό των "αυτοχθόνων" Ελλήνων.
Είναι θύμα της αδιαφορίας, της αγένειας, της απανθρωπιάς όλων εκείνων που τον βλέπουν με υπεροψία και ενόχληση να αναπνέει τον ίδιο αέρα που αναπνέουν κι εκείνοι. Κι ενώ όλοι αυτοί ασφυκτιούν δίπλα του, εκείνος τους χαμογελά αφοπλιστικά και τους δείχνει ποιοι πραγματικά είναι και ποιοι μπορούν να είναι αν το θέλουν.
Στον κόσμο των παιδιών τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, άρα πιο ουσιαστικά: με ένα παιχνίδι κι ένα τραγούδι, με ένα γέλιο και ένα αστείο έχουν ήδη κερδίσει το δύσκολο παιχνίδι, αυτό του να ξεπερνούν την επιφάνεια και να μπαίνουν στην ουσία, με τρόπο πολύ πιο άμεσο και ώριμο από αυτόν των ενηλίκων.
Πώς, όμως, είναι δυνατόν να θίγονται τόσο δύσκολες αλήθειες με τόσο εύσχημο τρόπο, πώς το τραγικό να μπλέκεται με το κωμικό, πώς γίνεται να κάνει κανείς ένα τόσο σοβαρό μάθημα ανθρωπισμού και να κάνει τους άλλους να γελούν;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται στην πένα του συγγραφέα, τα πολύ προσεγμένα σκηνικά, τις έξοχες ερμηνείες νέων αλλά και έμπειρων ηθοποιών...ήταν πράγματι εντυπωσιακό το πόσο "μπήκε όλη η πλατεία του θεάτρου μέσα στη σκηνή", όχι μόνο για τους παραπάνω λόγους, αλλά γιατί όλοι μας, μικροί, μεγάλοι, έχουμε ζήσει τέτοιες καταστάσεις είτε ως θύτες είτε ως θύματα.
Μια πράγματι έξοχη παράσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου